મજામાં ને..?

કેમ છો મિત્રો?
બોવ કામ માં હસો એવું માની લવ... કેમ કે કોઈ આ બ્લોગ માં આવી ને લખવા નું કસ્ટજ નથી કરતુ..
ચાલો વાંધો નઈ, હુજ કશું લખી લવ..

શું લખવું એ હૈયે છે પણ હોઠે નથી....
કેવા પુરતુ તો એટલુજ છે કે હું તો મોજ કરુ છુ અને ઘર ના રોટલા ખાઈ ને ઓટલા ભાંગુ છુ....

કઈ નવીન માં તો છે નઈ
બાકી તમને તો ખબર હશે કે મારે ૨૩ ઓગસ્ટ થી હજીરા જોઈન કરવા નું છે..

આપદા મિત્રો માં ઘણા એવા છે જે ગુજરાતી માં અભણ છે.. તો આ કશું ના સમજાય તો મને પૂછતા નઈ..
ગુજરાતી વાચતા સીખી લેજો હં....

ચલો આવજો મલસું પછી ...

Adiós to ....

Adiós to My study table which was with me day and night - study or movie or songs or else,
Adiós to my room which is like my little empire,
Adiós to my college and friends,
and finally
Adiós to my city - lovely Baroda...

I have a looooooong list to add....but more I try to remember and thoughts pass through my mind more I get immersed into the beautiful past...

Tomorrow, at 8 am I will leave my home and at 9 am my city... everything is same but something has changed...feeling is not usual...

It is about Greeting new things and people and place and ... It is about carrying some luggage but a lot of memories... It is about saying 'I will be back soon...' but never knowing how long 'soon' means...It is about saying 'stay in touch' but will that 'touch' have the same feeling...?!!!

It is neither the fear of unknown nor the love of past...It is just attachment to living as well as non-living things... I never knew how close I was with my table and chair and bed and all... Sometimes things we price become priceless...

I love this city and people living here...I love my college and friends...I love my schools and dostaro...I love my home and family... I just love them...

It is the time I say...Adiós...